lei·der·`an·dus (schertend, de ~ ) NRC zet Marc Rutte in de hoek met het kleinerende ,,leiderandus”. Verwant aan ,,doctorandus” betekent leiderandus zoiets als ,,moet nog leider worden”. ,,Rutte is er niet in geslaagd uit te stijgen boven het beeld van een liberale leiderandus: de man die weliswaar vlot van de tongriem is gesneden, maar niet […]
Bicultureel
bi·cul·tu·`reel (bn.) Verander de wereld, begin bij de taal. Dat moet men bij De Baak gedacht hebben toen ze voorstelden het woord allochtoon te schrappen ten gunste van ‘bicultureel’. Nobel initiatief natuurlijk, maar omdat de positieve kleur van het woord te ver afwijkt van de inmiddels beladen term ‘allochtoon’ zal dit woord de Van Dale […]
ranzig apostulaat
voortdurend onzin uitkramend groepje servicedeskmedewerkers
Polychrome school
Alternatief voor: “gemengde school” of, zo men wil: “zwart/witte school”.
Grijze tsunami
Een beleidsmaker die tijdens een congres in de eerste week van januari 2006 behoefte had om de aankomende vergrijzing nog eens extra dramatisch beeldend te “mappen”. Smakeloos.
Oormerken (van geld)
Schieten ze er gaatjes in? Euro's met gele flappen, waarop staat: dit geld is bestemd om pijnpunten in de zorg weg te werken. Zie ook het politiek woordenboek van de Christenunie Leiden.
pamperen
`pam·pe·ren (ww, afgel uit het eng.) Te weinig overlaten aan de eigen verantwoordelijkheid, betuttelen.
Beleidsresistent
be·`leids·re·sis·`tent (bn.) In een artikel over probleemjongeren in Venlo dook de term “beleidsresistente jongeren” op. Hoe overheden ook proberen hen bij te sturen, ze zijn er ongevoelig voor. Het lijkt wel een medische aandoening. Zijn ze beleidsallergisch wellicht? (elders op de NRC-site) Update: NRC-link gewijzigd (en PDF-spiegeltje toegevoegd: NRC Handelsblad van zaterdag 16 november 2002)
Principieel zijn uit principe
(Toenmalig) staatssecretaris Van Eijck ligt toe dat flexibiliteit een groot goed is: ,,Je moet niet principieel zijn uit principe. Ik heb ook de wijsheid niet in pacht.' Principes zijn goed, maar je moet er geen last van hebben, zoiets?
ontouwaanvast knoopbaarheid
Marjolein Februari stelt vast dat in Nederland bij de beoordeling van welke kunst ook “een onbedwingbare behoefte bestaat overal een touw aan vast te knopen. […] Vanachter de stapels zwaar wetenschappelijk en ambtelijk proza op hun bureau klagen de kunstprofessionals over de ontouwaanvastknoopbaarheid van een gedicht.”