Marjolein Februari stelt vast dat in Nederland bij de beoordeling van welke kunst ook “een onbedwingbare behoefte bestaat overal een touw aan vast te knopen. […] Vanachter de stapels zwaar wetenschappelijk en ambtelijk proza op hun bureau klagen de kunstprofessionals over de ontouwaanvastknoopbaarheid van een gedicht.”
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie