Gon·go´ris·me (het ~):
gezochte, duistere en gezwollen stijl, naar de Spaanse dichter Luis de Góngora (1561-1627). Vandaag gevonden in Ewoud Sanders Woordhoek in een reactie op het winnen van de prijs voor de ‘Beste Nederlandse zin van 2008′ door Erwin Mortier.
[Gongorisme] betreft een poëtische stijl waarin geleerde woordkeus van gehispaniseerde Griekse en Latijnse afkomst overheerst. Het is verwant aan het Italiaanse marinisme, de Franse préciosité, het Engelse euphuism en de Duitse Schwulst. Zoals in al die stromingen gaat het ook hier om het cultiveren van gekunstelde taalvormen en literaire genres.
(DNB)
Als ik weer eens een onleesbaar stuk onder ogen krijg, stuur ik het terug met de opmerking ‘Gongoristisch geklets’. Gewoon, omdat brallen zo lekker is…