Léo Ferré – Rotterdam

Begin januari kwam ik een filmpje tegen op het Zwarte Bos; fijne vriesbeelden van Rotterdam met een fijn pingelend chanson als achtergrondmuziek. Het liedje heette ‘Rotterdam’ en werd geschreven en gezongen door Léo Ferré (beluisteren hier). Het klonk lieflijk, maar wat zingt hij eigenlijk over Rotterdam?

Hieronder een semi-letterlijke en een vrijere vertaling.

[wptabs mode=”horizontal”]

[wptabtitle] Origineel[/wptabtitle] [wptabcontent]
Il n’en restait plus qu’un
Et c’était celui-là
Un port du Nord ça plaît
Surtout quand on n’y est pas
Ça fait qu’on voudrais y être
Ça fait qu’on n’sait pas bien
S’il faut s’taper l’poète
Ou s’taper la putain… d’Rotterdam

Où y a pas qu’des putains
Où y a pas qu’des marins
Où y a des chiens perdus
Et les enfants des rues
Où y a pas qu’des marchands
Où y a pas qu’des chalands
Où y a des vieux chevaux
Qui bridgent avec la mort
Où y a des flics chinois
Qui se prennent pour la reine
Où y a des filles en soie
Qui font couler leur gaine
Sur le bord du trottoir
Comme un chagrin de plus
Qui traînera ce soir
Tout le long de la rue
Si au moins ça pouvait
r’ssembler à Rotterdam

Où y a des rats crevés
Comme y’en a à Paris
Où y a des chats croisés
Avec des vieilles souris
Où y a pas qu’de l’import

Où y a bien loin du port
Des amants qui se font
Et puis qui se défont
Où y a pas qu’des banknotes
Au seuil des minijupes
Et des mecs qui s’occupent
A placer leur cam’lote
Où y a des malheureux
Qui donneraient leur cul
Si en donnant son cul
On était bienheureux
Si au moins ça pouvait
r’ssembler à Rotterdam

Où y a des assassins
Planqués dans leur whisky
Et puis des insensés
Qui pass’ront pas la nuit
Où y a pas qu’du tabac
Au goût de caramel
Où y a de pauv’s soldats
Qui s’farciraient l’Carmel

Où y a un Christ debout
Derrière un bar de nuit
Qui cause avec le bout
Avec le bout d’la nuit
Où y a des exilés
Qui sortent leur exil
Dans le ciel barbelé
D’un’ publicité con
Si au moins ça pouvait
r’ssembler à Rotterdam

Où je n’irai jamais
Car je vais au soleil
Où tu n’iras jamais
Car partout c’est pareil
Je prends le train du Sud
Tu prends le train du Sud
Il prend le train du Sud
Jusqu’au bout de la nuit
Si au moins ça pouvait
r’ssembler à l’ITALIE

[/wptabcontent]
[wptabtitle]Semi-letterlijke vertaling[/wptabtitle] [wptabcontent]
Er bleef er nog maar een van over
en dat was die daar
Een haven van het Noorden, dat bevalt
Vooral als men er niet is
Daardoor wil men er zijn
Daardoor weet men niet zo goed
Of men de dichter moet pakken
Of men de hoer moet pakken, van Rotterdam

Waar niets dan hoeren zijn
Waar niets dan zeelui zijn
Waar zwerfhonden zijn
En de straatkinderen
Waar niets dan handelaren zijn
Waar niets dan platte schuiten zijn
Waar er oude paarden zijn
Die bridgen met de dood
Waar chinese smerissen zijn
Die zich de koningin wanen
Waar meisjes zijn in zijde
Die hun hun corset laten zakken
op de rand van de stoep
als nog meer verdriet
dat deze avond zal laten duren
tot het eind van de straat
als dat tenminste op
Rotterdam zou kunnen lijken

Waar verrotte ratten zijn
Zoals die er zijn in Parijs
Waar bastaardkatten zijn
met oude muizen
Waar niets dan import is

Waar er wat verder van de haven
geliefden zijn die het met elkaar doen
En die het dan weer uitmaken
Waar er niets dan geldbriefjes
aan onderkant van minirokjes zijn
En kerels die bezig zijn
hun rommel (handelswaar) uit te stallen
Waar er ongelukkigen zijn
Die hun kont zouden geven
als je je kont geeft
dan was men gelukzalig
als dat tenminste op
Rotterdam kon lijken

Waar er moordenaars zijn
Verscholen achter hun whiskey
En verder waanzinnigen zijn
die de nacht niet zullen doorstaan
Waar er alleen maar tabak is
met de smaak van caramel
Waar er arme soldaten zijn
die een karmelieter non zouden pakken

Waar er een herrezen Christus is
achter een nachtcafe
die babbelt met het einde
met het einde van de nacht
Waar er ballingen zijn
die uit hun ballingsoord komen
in het weerbarstige klimaat
van een lullige advertentie / openbaarheid
als dat tenminste op
Rotterdam kon lijken

Waar ik nooit heen zal gaan
Want ik ga naar de zon
Waar jij nooit heen zal gaan
Want overal is het hetzelfde
Ik neem de trein naar het zuiden
Jij neemt de trein naar het zuiden
Hij neemt de trein naar het zuiden
Tot het eind van de nacht
als dat tenminste op
Italië zou kunnen lijken

[/wptabcontent]
[wptabtitle]Niet-letterlijke vertaling[/wptabtitle] [wptabcontent]
Zo bleef er nog eentje over
en dat was ‘m daar
zo’n haven in het noorden lijkt me het beste
Juist wanneer je er niet bent
dan wil je er heen
Daardoor weet je niet zo goed
Of je de dichter moet uithangen
Of de hoer moet pakken. Rotterdam…

Waar het stikt van de hoeren
en alleen maar zeelui zijn
Waar zwerfhonden
en straatschoffies scharrelen
Waar alleen maar handelaren
en platbodems zijn
Waar er oude knarren
kaarten met de dood.
Waar de smeris een chinees is
die zich de koningin zelf waant
Waar meisjes in pikant ondergoed
hun putje laten volkwakken
op de rand van de stoep
langs de hele Keileweg
om deze klere-avond nog eens
extra te vergallen
Tenminste, als zoiets een
goed beeld geeft van Rotterdam

Waar er krengen van ratten zijn
zoals die in Parijs
Waar de vuilnisbakkenrassen
dollen met oude muizen
Waar er alles van ver komt

Waar er wat verder van de haven
geliefden zijn die het met elkaar doen
En dan zich weer van elkaar ontdoen
Waar vanonder de zoom van een minirok
briefjes van 20 uitsteken
En mannetjes die bezig zijn
hun vleeswaren uit te stallen
Waar er ongelukkigen zijn
die je een beurt willen geven
omdat dat hun enige moment is
dat zij eens aan de beurt komen
Tenminste, als zoiets een
goed beeld geeft van Rotterdam

Waar moordenaars zich
verschuilen achter hun whiskey
daarnaast de sufferds
die de nacht dus niet zullen overleven
Waar alleen maar tabak is
die naar caramel smaakt
Waar arme soldaten
die een karmelieter non zouden pakken

Waar een herrezen Christus
achter een nachtcafe
wat leutert met het einde
wat leutert met het einde van de nacht
Waar er verschoppelingen
uit hun schuilplaats kruipen
en terechtkomen in de weerhaken
van een idioot scherp daglicht
Tenminste, als zoiets een
goed beeld geeft van Rotterdam

Waar ik nooit heen zal gaan
Want ik ga naar de zon
Waar jij nooit heen zal gaan
Want overal is het hetzelfde
Ik neem de trein naar het zuiden
Jij neemt de trein naar het zuiden
Hij neemt de trein naar het zuiden
Tot het eind van de nacht
Tenminste, als zoiets een goed beeld geeft van Italië

[/wptabcontent]

[/wptabs]

Dikke dank, liefs en bloemen aan Betsy voor het filmpje en de aanleiding.
En dank aan Siel Huyghe voor de hulp bij de vertaling.

15 februari 2010