Op 22 september 2022 ben ik getrouwd met De Meisje. In de uitnodiging schreven we: “Dresscode: kleed je zo leuk mogelijk, bijvoorbeeld als piraat of prinses”. Zelf zijn we verkleed gegaan als ANWB-stel, met dezelfde Nike-schoenen. Een speciale vermelding voor zoon Sam die zich had verkleed als zeemeermin.
We hadden er uiteraard een website bij gemaakt: paul-en-fadwa.nl. Farid Djibet heeft ons in de echt verbonden.
direct naar: het ja-woord, de foto’s, Pauls speech, de trouwkaart
We hadden de ringen keurig klaargelegd. En uiteraard hadden we ze niet bij ons bij de trouwplechtigheid. Daarom hebben we in het restaurant drie keer elkaar een ring overhandigd. Als je iets niet doet, moet je het goed doen.
Een David zei: “Ik heb bier en ik heb oesters. Dit is een prima feestje.”
Het ja-woord
Foto’s
Ik heb nog een kleine speech gehouden.
Speech: geloof, hoop en liefde
Mijn naam is Paul en ik ben vandaag verkleed als bruidegom. Dank dat je er bent.
Er zijn mensen uit Groningen. Mensen uit Friesland. En zelfs mensen uit Amsterdam. Zomaar, zonder mopperen, helemaal naar Rotterdam. Er zijn zelfs mensen van binnen de ring. Applaus en respect, mensen
Als je je verkleed hebt, extra dank.
Ik hoop dat je gelezen hebt waarom we jullie vroegen verkleed te komen. Dat is niet alleen omdat we dat leuk vinden, dat is ook omdat een uiteenlopende groep, met zelfs Amsterdammers, zo toch meer een eenheid wordt.
Jullie zijn mooi. Ik heb daar stickers voor. Neem ze mee.
Het nu volgende gedicht heet 1 Korintiërs 13:10-13:
Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen
had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schallende cimbaal.Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn
Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs om te worden verbrand – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten. […]
Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
Misschien herken je de term ‘geloof, hoop en liefde’. Ik las een stukje uit de bijbel. Sterker nog. Dit las ik eerder voor. In 2014 trouwde mijn broer Arthur met Martijn. Goede keuze van beiden.
Tientallen keren heeft mama de tekst voorgelezen uit de bijbel. De tekst ging over Geloof, Hoop en Liefde. En de waarheid dat van die drie 1 de grootste is: de liefde. Ook op school tijdens de Grieks-les heb ik de tekst gelezen. Sinds die tijd ken ik het Griekse woord ‘agape’.
Nu blijven over deze: geloof, hoop, liefde.
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
De grootste daarvan is de liefde.
Agape, dat is liefde in het Grieks. Dat is liefde, NIET in de zin van romantische liefde, maar agape betekent ‘liefde voor god’ of: ‘liefde van mens tot mens’. Het is een woord dat net iets anders betekent dan ‘filia’, dat gewoon vriendschap betekent, zonder seks. En ook iets anders dan ‘eros’, de liefde van seksuele aard. Vriendschap vervaagt, lust dooft uit. Maar agape-liefde blijft.
Wij komen uit een gezin waar waarde werd gehecht aan de agape-liefde. Mijn ouders zeiden altijd: “het maakt ons niet uit met wie je thuiskomt, als je er maar van houdt.” Dus we zijn thuisgekomen met mannen, met vrouwen. Mannen en vrouwen van alle soorten. Lieve, manische, onzekere, zachte, vileine mannen en vrouwen. “Het maakt ons niet uit met wie je thuiskomt, als je er maar van houdt”
Er zijn mensen die me gevraagd hebben hoe dat nu zit tussen ons, qua geloof. “Word je nu moslim, Paul?” “Is Paul geen gevaar voor jouw geloof, Fadwa?”
Tegen hen zeggen we altijd dat we elkaar mooi en goed vinden zoals we zijn. Zij zou mij gunnen om te voelen wat zij voelt. Maar zij doet geen pogingen om mij te veranderen tot iets wat ik niet ben. En zo doe ik ook. Ik vind de meisje mooi en goed zoals ze is. Haar geloof maakt haar een sterker en mooier mens.
Geloof hoop en liefde en de grootste daarvan is de liefde.
Het heeft – laten we eerlijk zijn – even geduurd voordat de familie van Fadwa me accepteerde. Maar ook hier: geloof, hoop en liefde. En daarvan is de liefde het grootst.
Het allermooiste verhaal dat ik en Fadwa hebben meegemaakt is dat haar vader – haar vader Rachid die in 2020 overleden is – onze band heeft bezegeld. We zijn al een keer getrouwd. Door Rachid, in Marokko.
Zal ik dat verhaal nog een keer vertellen?
Fadwa wilde graag trouwen, ook voor God. Maar er was geen imam te vinden die een niet-moslim met een moslima wilde trouwen. Ze heeft alles geprobeerd en iedereen gevraagd. Maar Fatima gaf inzicht. Met de zegen van je vader kun je ook trouwen.
Toen we in 2019 in Marokko waren gingen we eten met je ouders. En daar heb ik je vader gevraagd: “Vertrouw je me dat ik goed zal zorgen voor je dochter?” En hij zei ja. “Mag ik trouwen met Fadwa?”
“Waarom niet?” zei hij. En in de auto terug naar huis zei hij tegen Fadwa: “Morgenochtend bij het ochtendgebed zal ik jullie trouwen.” En dat deden we. Om 5:00 stonden we op. In Marrakesh hebben we ringen gekocht en die hebben we vandaag uitgewisseld.
Geloof hoop en liefde, baby.
Had ik al verteld hoe geweldig de meisje is? Wist je dat haar naam Fadwa is? En dat dat betekent: “Zij die zich opoffert”. Dit is wat ze doet. Dankzij haar geduld zijn wij nog steeds een stelletje.
Ze is de leukste en de liefste. Ze is ook een rummikubkampioen. Ze is een geweldige docent. Ze is een goede moeder. En een kattenvrouwtje. Zij maakt mij een leuker mens. En ze zei laatst: “Jij bent mijn beste vriend. Niemand kent me zo goed als jij.” En dat geldt andersom ook. Niemand ken me zo goed als jij. Niemand heeft zo veel geduld met me als jij.
Ze is niet alleen de meisje. Ze is vanaf vandaag ook mijn vrouw.
Geloof, hoop en liefde. En daarvan is de liefde het grootst.