Afgelopen woensdag ben ik naar Skyfall geweest. In veel van de panorama-shots van Londen zie je het London Eye, het 135 meter hoge reuzenrad dat sinds 1999 de skyline van Londen beheerst. Iedere keer als ik dat reuzenrad zie denk ik: ‘zonder Nederlandse ingenieurs had dat ding er niet gestaan’. Om het persoonlijker te maken: ik ben ervan overtuigd dat het ding er zonder wijlen m’n ex-schoonvader niet had gestaan.
The London Eye was een van de onderdelen van de Millennium Projects in Londen, net als het Millennium Dome en de Millennium Bridge. Het werd in eind 1999 geopend. Het wiel is ontworpen door Julia Barfield en David Marks. De constructie ervan was uniek. Door de enorme omvang van het wiel (137 meter hoog, met een doorsnee van 120 meter) en de omgeving (ondermeer het Londonse kantoor van Shell) was het niet mogelijk om de constructie van begin af aan staand op te bouwen, wat gangbaar is bij de bouw van dit soort constructies.
Construction of the London Eye on the river Thames
Er waren niet veel bedrijven die de mogelijkheid zagen om dit wiel op tijd te bouwen. Hollandia uit Krimpen aan den IJssel suggereerde om het wiel plat op de Thames te bouwen en dan omhoog te hijsen. Dit was het idee van (wijlen m’n schoonvader) Peter Koorevaar. De metalen gedeelten werden in Krimpen in elkaar gelast en per boot naar Londen vervoerd. Horizontaal liggend op de rivier werd het wiel geassembleerd met deze onderdelen. Toen het volledige wiel geconstrueerd was werd het aan de naaf omhoogggetakeld. De eerste poging om het omhoog te hijsen mislukte doordat een van de hijskabels knapte. Een tweede poging enkele dagen later slaagde wel.
In eerste instantie kreeg de constructie een vergunning voor enkele jaren. De constructie was dusdanig dat het London Eye weer neergeklapt en ontmanteld kon worden. Toentertijd was al duidelijk dat Londen met dit reuzenrad een publiekstrekker van formaat had. De tijdelijke vergunning was een formaliteit. Inmiddels is de verlichting al vervangen en is het sponsorschap overgegaan van British Airways (die de constructie en de eerste jaren heeft gesponsord) naar EDF, Energie de France.
In Memoriam Peter Koorevaar. Plaquette bij de tension base van The London Eye ter ere van Peter Koorevaar.
In 2003 overleed m’n ex-schoonvader. Omdat hij veel zo veel bijgedragen had aan de constructie van The London Eye is een speciale plaquette geplaatst bij de kabels die de constructie omhoog houden.
De tekst op de plaquette luidt:
PETER KOOREVAAR
16 May 1941 – 8 February 2003
Technical Director and Senior Site Engineer during the design,construction and erection of British Airways London Eye
September 1998 – March 2000
”An inspiration to all who knew him”
Dedicated by his friends, colleagues and family on 16th May 2003
He loved this place.
Dat is bij de zogenaamde Tension Base. De laatste keer dat ik die plaats bezocht was 2004. Telkens als ik beelden zie van The London Eye denk ik met liefde terug aan Peter Koorevaar. Een mooie, lieve man. En een Nederlandse ingenieur waar we trots op kunnen zijn. Mede dankzij hem ziet de Londense skyline er nu zo uit:
London skyline
- Londens reuzenrad is Hollands hoogstandje (telegraaf) (mirror)
- Holland Mechanics: spoked wheels (mirror)
update:
misschien is het aardig om een lijstje bij te houden met films waarin de London Eye voorkomt:
- Skyfall
- Cloud Atlas
- Harry Potter 4: Order of the Phoenix
- Harry Potter 7-2: The Deathly Hallows
- Madagascar 3
Update (2 juni 2016):
Laat maar, dat lijstje. Er is al een Wikipediapagina over The London Eye in Popular Culture.
Paul van Buuren zegt
Ik heb eens een ex gehad die helemaal niks moest hebben van dit soort nostalgisch gezemel. Die kon ik een enorme lol doen met een filmpje van The Fantastic Four waarin het ding bijna finaal afgebroken werd.
Calijn zegt
Wat een bijzonder verhaal, en wat een bijzondere (schoon)pappa. Als ik er een keer ben, ga ik zeker kijken bij de plaquette.
joost zegt
wat is het grondoppervlak van de London Eye
joost zegt
voor een werkstujk van school..