Een passende klassieker vandaag, om te vieren dat de mensheid veertig jaar geleden op de maan stapte.
Na te bestellen bij The Onion.
Tag: satire
Een fijne stoplap van Balkenende: ,,De dynamiek van de beeldvorming is een eigen leven gaan leiden.”
Dit zei hij toen naar buiten kwam Nederland onder valse voorwendselen meedeed in de Irak-oorlog.
Puur neo-lubberiaans! Wat een schitterend eufemisme om te zeggen dat er stront aan de knikker is:
(een verhaaltje voor Jane, die niet wil eten)
Dikkie Dik krijgt eten.
Kijk eens, Dikkie Dik!
Eet smakelijk.
Dikkie Dik wil niet eten.
Hij wordt boos!
O, Dikkie Dik, niet doen!
De mama van Dikkie Dik zegt niets.
Zij ruimt de rommel op. Dikkie Dik mag gaan spelen.
Dikkie Dik krijgt honger.
Jammer, Dikkie Dik!
Misschien morgen beter
Hier is een bekertje melk.
Het is voor Dikkie Dik, hij mag drinken.
Dikkie Dik wil niet drinken.
Hij wordt boos!
O, Dikkie Dik, niet doen!
De mama van Dikkie Dik zegt niets.
Zij ruimt de scherven op. Dikkie Dik mag gaan spelen.
Dikkie Dik krijgt dorst.
Jammer, Dikkie Dik!
Misschien lust je het morgen?
Dikkie Dik krijgt een boterham. Met
pindakaas.
Niet met pasta.
Dikkie Dik wil niet eten.
Hij wordt weer boos!
O, Dikkie Dik, niet doen!
De mama van Dikkie Dik zegt niets.
Zij gooit de boterham weg. Dikkie Dik gaat maar weer eens spelen.
Dikkie Dik krijgt nòg meer honger.
Vette pech, Dikkie Dik!
Heb je morgen wel trek?
Lekker! Yoghurt voor Dikkie Dik.
Net als op de crèche.
Dikkie Dik wil geen yoghurt.
Hij wordt boos!
Maar hij heeft wél honger.
De mama van Dikkie Dik zegt niets.
Zij wacht af.
Dikkie Dik baalt wel een beetje.
Lekker puh, Dikkie Dik!
Waar kan hij papa en mama nou mee op de kast krijgen?