De eerste keer is als hij zijn laatste adem uitblaast. De ziel vervliegt. Het lichaam begint z’n verval.
De tweede keer dat een mens sterft is als nabestaanden afscheid nemen van het lichaam. Met een begrafenis, uitvaart, wanneer het lichaam wordt teruggegeven aan de aarde. Goud, water, koolstof, ijzer. Uit sterrenstof ben je gemaakt je en tot sterrenstof zul je weerkeren.
En de derde en laatste keer dat iemand sterft is als iemands naam voor het laatst genoemd wordt. De herinnering vervaagt. De foto is verbleekt. Als wij en zij tot een groot alles zijn samengesmolten.
Zolang iemands naam nog gebruikt wordt, is iemand nog niet echt overleden. Dan is ze of hij nog bij ons. In onze gedachten, in ons hart. Dan bestaan ze nog, voor ons.
Noem mijn naam
Bovenstaand verhaal was onderdeel ‘After Life’, een aflevering van Radiolab. Ik heb het geript om veilig te stellen:
Mijn moeder is mijn naam vergeten
Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Neeltje Maria Min
Dit zijn de namen. Halima. Rachid. Tante Miek. Ome Douwe. Jeroen. Erna. Peter. Tante Betsy. Zinedine. Oma Bodewitz. Sipke. Ome Bob. Ome Hans. Oom Joop. Bineke. Opa Bodewitz. Opa Van Buuren. Oma Daf. Gerard. Oma Van Buuren, Jessica. Oom Gerard. Tante Betty. Rietje. Bob den Otter. Tante Anneriet. Tante Jannie.