Erna van Galen was een lief en dapper mens. Afgelopen woensdag is ze overleden. Sinds 2010 was ze ziek en was ze bezig met zich voor te bereiden op haar dood.
Ik heb bewondering voor haar. Ik ken weinig mensen die zo eerlijk met de dood omgingen als zij. Er blijkt dus een tussenweg te zijn als je je voorbereidt op de dood. Je hoeft er niet over te zwijgen, alsof met zwijgen en negeren de dood niet komt. Je hoeft ook vlakbij het einde ook niet boos en woedend te worden, zoals Dylan Thomas schreef in ‘Do Not Go Gentle Into That Good Night‘. Nee, Erna heeft me laten zien dat je de dood ook kunt uitlachen. Geen verdriet, geen stilte, geen woede, maar humor.
Hoe eerlijk ze was is te lezen op het weblog dat ze sinds 2010 heeft bijgehouden: ernavangalen.nl. In 96 berichtjes heeft ze precies bijgehouden hoe het was om te weten dat je nog maar een paar jaar te leven hebt. Ze deed er niet moeilijk over: doodgaan is gewoon klote.
Wat ik wil is leuke dingen doen én lekker eten en drinken. Dan praten we pas over kwaliteit. Maar ja, je krijgt niet altijd wat je wil (10 september 2012)
Ze was een ontembare lachebek die om alles kon lachen. Ze was een verteller. Altijd precies, zonder hakkelen en altijd met dikke scheppen humor en zelfspot.
Een keuze heb ik wel gemaakt. Doordat ik ziek ben verlies ik behoorlijk wat inkomen […] en dus zal mijn begrafenis een no-budget gebeuren worden. Een IKEA-kast zal dienst doen als kist. Deze kastkist zal gewoon hier in huis komen te staan en de kamer zal gevuld zijn met de muziek waar ik van hou en ja, daar zal ook veel REM bij zitten! Om dit alles te kunnen financieren mag wie dat wil voor een kleine bijdrage deze IKEA-kastkist beschilderen. (11 november 2011)
De foto hierboven heeft Erna gemaakt in Mongolie. Reizen en fotograferen en keettrappen waren haar favoriete bezigheden. Veel van haar foto’s staan nog op Erna’s Flickr-account. Vanaf het moment dat ze te horen kreeg dat ze niet meer zou genezen heeft ze alles op alles gezet om nog op reis te gaan. De reis naar Oeganda, naar IJsland en kleine tripjes in en om haar huis. Ze had nog hoop en ze had nog zin. En ze had nog heel veel plannen:
Mijn beste vriendin noemt mij Erna van Plan en dat past ook wel bij me. Er zullen altijd dingen zijn die ik van plan ben te gaan doen en de meeste plannen zal ik waarschijnlijk niet gaan uitvoeren, maar een aantal plannen zullen wel uitgevoerd worden en dat zijn juist de dingen die het leven zo aangenaam maken. (22 oktober 2010)
En ik herinner me haar gegiebel over ‘geitenpies’, het magische medicijn dat haar vriend Youssif meenam:
Gisteravond belde Youssif. Hij komt a.s. zaterdag weer terug uit Ghana en neemt weer een nieuwe voorraad Ghanese medicijnen voor me mee. Ik neem aan dat de beroemde geitenpies er ook bij zal zitten. Hij is er nog altijd van overtuigd dat ik beter ga worden door deze medicijnen. Wat het ook is, ik ga het natuurlijk weer gewoon innemen. (10 november 2011)
Ik beloof dat ik haar website zo lang mogelijk in de lucht zal proberen te houden. Ter nagedachtenis aan Erna. Dank je, Erna.
